Gözyaşlarım asiliğini yitiryor ve yenik düşüyorum sevdana...
Gittin!
Belki de hiç gelmemiştin.
ben geldiğini sandım...
Ayak uyduramadım yorgunluğuna...
Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım...
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran,
kimi zaman bir kadın dokunuşlarında kendini bulan...
Ama!
En çok da imkansızın oldum, imkansızım oldun!
Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum...
İnanmadığın,yenemediğin,üzerinden atlayamadığın korkuların oldum...
Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların,birikmişliğin oldum...
Yüreğindeki prens ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum...
her şeyin olmak isterken belki de hiç bir şeyin oldum...
Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim...
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim hiç?
Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Konu: Çok fenaaaaaaa 
Perş. Ara. 10, 2009 11:38 pm
